Halloween weekend en het ongeluk
Door: Yvette Sweringa
Blijf op de hoogte en volg Yvette
09 November 2010 | Denemarken, Århus
Lieve allemaal,
Het is al weer even geleden dat ik een stukje heb geschreven maar zoals de meeste van jullie inmiddels wel weten lag ik een tijdje in het ziekenhuis. Aangezien niet iedereen het hele verhaal gehoord heeft zal ik dat nu maar eens vertellen.
Voordat ik over al mijn pech ga vertellen wil ik eerst nog een leuk stukje schijven over de dagen voor het ongeluk, Halloween.
Nadat ik terug was gekomen uit Barcelona had ik een berichtje gekregen dat mijn drie oudste (daarmee bedoel ik dat ik ze het langste ken ;) ) vriendinnen uit almere bij me op bezoek zouden komen, Anne, Renate en Helene. We hadden het halloween weekend al lang uitgezocht maar het was aldoor nog onzeker of het door zou gaan omdat renate, de enige met een rijbewijs, steeds last had van haar schouder en niet wist of ze wel zo'n eind alleen kon rijden. Ik was er al vanuit gegaan dat ze niet meer zouden komen en het was daarom extra leuk dat ze wel kwamen. Vrijdag nacht kwamen ze aan om 4 uur. Snel de bedden klaar gemaakt, nog even bijkletsen en toen lekker slapen. Zaterdag zijn we door het bos naar het centrum gewandeld en ik heb ze daar de stad laten zien. We zijn smiddags gaan lunchen bij een leuk restaurantje. Na de lunch nog even rondgelopen en citybikes gevonden zodat we in de avond op de fiets naar een feestje konden. Thuis aangekomen nog even chillen en kletsen en vervolgens poffertjes gegeten! Ja die hebben ze hier dus ook :D Na het eten gingen we ons klaar maken voor het Helloween feest. We gingen allemaal als heks en we hebben erg gelachen tijdens het klaarmaken! Na thuis een paar drankjes te hebben gedaan gingen we verkleed, zingend en lachend op de fiets naar de locatie van het feest. Daar aangekomen was het eerst nog rustig maar binnen een uur was het al goed vol. Mijn vriendinnen van hier waren er ook en iedereen was helemaal verkleed! Het was echt heel gezellig en een zeer geslaagd halloween feest! Zondag zijn we nog naar het openlucht museum geweest en zijn we bij een italiaans restaurant uiteten geweest.
Maandag ochtend was het weer tijd om weg te gaan en toen alles ingepakt en wel in de auto zat kwamen ze er achter dat ze een lekker band hadden. Even stress dus maar gelukkig snel opgelost bij een car service punt vlak bij mijn huis. Het was echt een super weekend en het is fijn om te merken dat ook al zien we elkaar zo lang niet, als we samen zijn is het net of we elkaar gister nog gezien hebben. Maar goed na elkaar 14 jaar te kennen mag dat ook wel :P
Maandagavond hadden we bij mij thuis een verjaardags dineetje voor Sarka want die was met halloween jarig. Lekker gegeten, erg gezellig en ook weer top avond. En toen kwam de dinsdag, de dag die mijn leventje hier helemaal op zijn kop zette.
Dinsdagmiddag om half 2 vertrok ik van mijn huis op de fiets naar de uni. Ik had eigenlijk geen zin en het regende maar ik vond toch dat ik moest gaan want ik had afgesproken met mijn groepje om een presentatie te bespreken. Halverwege was er een stoplicht. Ik wilde bij het stoplicht rechtdoor maar een auto wilde rechtsaf. We hadden beide groen maar ik had duidelijk voorrang. De auto reed al meteen de bocht door zonder te kijken. Er was nog een fietser voor me en de auto moest opeens stoppen voor die fietser. Op dat moment stond de auto dus stil en ik kwam redelijk dicht achter die andere fietser aan. Ik ging er vanuit dat de auto mij ook wel gezien had en op mij zou wachten. Dat was blijkbaar niet het geval en op het moment dat ik de auto voorbij reed trok hij net op en reed me dus aan. Ik viel op de grond en had meteen pijn in mijn knie. In shock bleef ik liggen tot een man me overeind hielp en mijn fiets weg haalde. Ik heb nog 10 minuten staan klooien met mijn fiets om hem op slot te krijgen, de banden waren namelijk helemaal verbogen en het wilde allemaal niet lukken. ondertussen had iemand de ambulance en politie gebeld, ik kon namelijk niet echt meer lopen. De jongen die me had aangereden, een jochie die waarschijnlijk net zijn rijbewijs had, stond er maar een beetje een cigaretje te roken en wist volgens mij ook allemaal niet wat ie moest doen. Hij had wel zijn gegeven op gesschreven en gelukkig was er een oudere man die mij hielp en die jongen een beetje vertelde wat hij moest doen. Toen kwam de ambulance en nam mij mee naar het ziekenhuis. mij knie was inmiddels behoorlijk gezwollen en pijnlijk maar aangezien ik het nog wel een beetje kon bewegen ging ik er van uit dat er niks was gebroken en dat het allemaal wel mee zou vallen. In het ziekenhuis nog een hele tijd moeten wachten en ik was behoorlijk van streek. pas na 2 of 3 uur wist ik mezelf een beetje te kalmeren. uiteindelijk kwam er een dokter kijken naar me knie en die wilde er foto's van laten maken. Uit foto's bleek dat mijn knieschijf was gebroken en het moet geopereerd worden. Dat was wel even schrikken want dat had ik helemaal niet verwacht. Ondertussen waren er gelukkig wel twee vriendinnen Sakina en Laura gekomen. Het plan was eerst om dinsdag avond te opereren maar dat ging niet lukken omdat er twee spoed gevallen waren. Ik mocht in het ziekenhuis blijven en er zijn later nog een aantal vrienden op bezoek gekomen, dat was wel fijn. Woensdag ochtend zou ik aan de beurt zijn maar uiteindelijk duurde het allemaal nog heel wat langer. Ze konden me niet zeggen wanneer ik ongeveer aan de beurt was en ik moest maar gewoon wachten. uiteindelijk was ik pas om kwart over 8 s avonds aan de beurt! Er waren nog weer een aantal vrienden langsgekomen om me succes te wensen. De operatie was gelukkig wel helemaal goed gegaan. Met ijzerdraad hebben ze mijn knieschijf weer bij elkaar gebonden en boel weer dicht gemaakt. Donderdag nog in het ziekenhuis gebleven en vrijdag is mijn vader gekomen en heeft me uit het ziekenhuis gehaald. Hij is het weekend gebleven om voor me zorgen wat wel heel fijn was aangezien ik niet veel kon. Ik moet nu zes weken lang met een brace van mijn bovenbeen tot aan mijn enkel lopen. Ik mag mijn been niet buigen maar wel belasten en kan dus wel met krukken lopen. Ik zit nu nog 2x per dag aan de morfine en alles gaat nog moeizaam. Gelukkig gaat het wel elke dag een klein stukje beter en heb ik veel huisgenoten die goed voor me zorgen. Nou hier laat ik het weer even bij, hopelijk gaat het snel beter met me. Ik troost mezelf maar met de gedachte dat het allemaal nog veel erger had kunnen zijn.
Liefs
Het is al weer even geleden dat ik een stukje heb geschreven maar zoals de meeste van jullie inmiddels wel weten lag ik een tijdje in het ziekenhuis. Aangezien niet iedereen het hele verhaal gehoord heeft zal ik dat nu maar eens vertellen.
Voordat ik over al mijn pech ga vertellen wil ik eerst nog een leuk stukje schijven over de dagen voor het ongeluk, Halloween.
Nadat ik terug was gekomen uit Barcelona had ik een berichtje gekregen dat mijn drie oudste (daarmee bedoel ik dat ik ze het langste ken ;) ) vriendinnen uit almere bij me op bezoek zouden komen, Anne, Renate en Helene. We hadden het halloween weekend al lang uitgezocht maar het was aldoor nog onzeker of het door zou gaan omdat renate, de enige met een rijbewijs, steeds last had van haar schouder en niet wist of ze wel zo'n eind alleen kon rijden. Ik was er al vanuit gegaan dat ze niet meer zouden komen en het was daarom extra leuk dat ze wel kwamen. Vrijdag nacht kwamen ze aan om 4 uur. Snel de bedden klaar gemaakt, nog even bijkletsen en toen lekker slapen. Zaterdag zijn we door het bos naar het centrum gewandeld en ik heb ze daar de stad laten zien. We zijn smiddags gaan lunchen bij een leuk restaurantje. Na de lunch nog even rondgelopen en citybikes gevonden zodat we in de avond op de fiets naar een feestje konden. Thuis aangekomen nog even chillen en kletsen en vervolgens poffertjes gegeten! Ja die hebben ze hier dus ook :D Na het eten gingen we ons klaar maken voor het Helloween feest. We gingen allemaal als heks en we hebben erg gelachen tijdens het klaarmaken! Na thuis een paar drankjes te hebben gedaan gingen we verkleed, zingend en lachend op de fiets naar de locatie van het feest. Daar aangekomen was het eerst nog rustig maar binnen een uur was het al goed vol. Mijn vriendinnen van hier waren er ook en iedereen was helemaal verkleed! Het was echt heel gezellig en een zeer geslaagd halloween feest! Zondag zijn we nog naar het openlucht museum geweest en zijn we bij een italiaans restaurant uiteten geweest.
Maandag ochtend was het weer tijd om weg te gaan en toen alles ingepakt en wel in de auto zat kwamen ze er achter dat ze een lekker band hadden. Even stress dus maar gelukkig snel opgelost bij een car service punt vlak bij mijn huis. Het was echt een super weekend en het is fijn om te merken dat ook al zien we elkaar zo lang niet, als we samen zijn is het net of we elkaar gister nog gezien hebben. Maar goed na elkaar 14 jaar te kennen mag dat ook wel :P
Maandagavond hadden we bij mij thuis een verjaardags dineetje voor Sarka want die was met halloween jarig. Lekker gegeten, erg gezellig en ook weer top avond. En toen kwam de dinsdag, de dag die mijn leventje hier helemaal op zijn kop zette.
Dinsdagmiddag om half 2 vertrok ik van mijn huis op de fiets naar de uni. Ik had eigenlijk geen zin en het regende maar ik vond toch dat ik moest gaan want ik had afgesproken met mijn groepje om een presentatie te bespreken. Halverwege was er een stoplicht. Ik wilde bij het stoplicht rechtdoor maar een auto wilde rechtsaf. We hadden beide groen maar ik had duidelijk voorrang. De auto reed al meteen de bocht door zonder te kijken. Er was nog een fietser voor me en de auto moest opeens stoppen voor die fietser. Op dat moment stond de auto dus stil en ik kwam redelijk dicht achter die andere fietser aan. Ik ging er vanuit dat de auto mij ook wel gezien had en op mij zou wachten. Dat was blijkbaar niet het geval en op het moment dat ik de auto voorbij reed trok hij net op en reed me dus aan. Ik viel op de grond en had meteen pijn in mijn knie. In shock bleef ik liggen tot een man me overeind hielp en mijn fiets weg haalde. Ik heb nog 10 minuten staan klooien met mijn fiets om hem op slot te krijgen, de banden waren namelijk helemaal verbogen en het wilde allemaal niet lukken. ondertussen had iemand de ambulance en politie gebeld, ik kon namelijk niet echt meer lopen. De jongen die me had aangereden, een jochie die waarschijnlijk net zijn rijbewijs had, stond er maar een beetje een cigaretje te roken en wist volgens mij ook allemaal niet wat ie moest doen. Hij had wel zijn gegeven op gesschreven en gelukkig was er een oudere man die mij hielp en die jongen een beetje vertelde wat hij moest doen. Toen kwam de ambulance en nam mij mee naar het ziekenhuis. mij knie was inmiddels behoorlijk gezwollen en pijnlijk maar aangezien ik het nog wel een beetje kon bewegen ging ik er van uit dat er niks was gebroken en dat het allemaal wel mee zou vallen. In het ziekenhuis nog een hele tijd moeten wachten en ik was behoorlijk van streek. pas na 2 of 3 uur wist ik mezelf een beetje te kalmeren. uiteindelijk kwam er een dokter kijken naar me knie en die wilde er foto's van laten maken. Uit foto's bleek dat mijn knieschijf was gebroken en het moet geopereerd worden. Dat was wel even schrikken want dat had ik helemaal niet verwacht. Ondertussen waren er gelukkig wel twee vriendinnen Sakina en Laura gekomen. Het plan was eerst om dinsdag avond te opereren maar dat ging niet lukken omdat er twee spoed gevallen waren. Ik mocht in het ziekenhuis blijven en er zijn later nog een aantal vrienden op bezoek gekomen, dat was wel fijn. Woensdag ochtend zou ik aan de beurt zijn maar uiteindelijk duurde het allemaal nog heel wat langer. Ze konden me niet zeggen wanneer ik ongeveer aan de beurt was en ik moest maar gewoon wachten. uiteindelijk was ik pas om kwart over 8 s avonds aan de beurt! Er waren nog weer een aantal vrienden langsgekomen om me succes te wensen. De operatie was gelukkig wel helemaal goed gegaan. Met ijzerdraad hebben ze mijn knieschijf weer bij elkaar gebonden en boel weer dicht gemaakt. Donderdag nog in het ziekenhuis gebleven en vrijdag is mijn vader gekomen en heeft me uit het ziekenhuis gehaald. Hij is het weekend gebleven om voor me zorgen wat wel heel fijn was aangezien ik niet veel kon. Ik moet nu zes weken lang met een brace van mijn bovenbeen tot aan mijn enkel lopen. Ik mag mijn been niet buigen maar wel belasten en kan dus wel met krukken lopen. Ik zit nu nog 2x per dag aan de morfine en alles gaat nog moeizaam. Gelukkig gaat het wel elke dag een klein stukje beter en heb ik veel huisgenoten die goed voor me zorgen. Nou hier laat ik het weer even bij, hopelijk gaat het snel beter met me. Ik troost mezelf maar met de gedachte dat het allemaal nog veel erger had kunnen zijn.
Liefs
-
09 November 2010 - 14:44
Renate:
Wat een domper na ons mooie weekend he =(
Ben blij te lezen dat het in ieder geval elke dag een stukje beter gaat en dat je huisgenoten goed voor je zorgen!
Dikke kus & liefs xxx -
09 November 2010 - 16:39
Charlotte:
Hey Yvette!
Wat erg van dat ongeluk! Je zult wel veel pijn aan je knie hebben nu. Hopelijk gaat de ergste pijn snel over zodat je nog wel een klein beetje kan genieten van de laatste weekjes Denemarken. Echt stom dat zoiets precies moet gebeuren als je in het buitenland zit! Anders hadden we allemaal even langs kunnen komen om je te verzorgen..
Nou heel veel beterschap!!
Liefs, Charlotte -
09 November 2010 - 18:12
Thynie.:
gelukkig heb je wel de morphine :P
veel succes met de krukken!! Gelukkig kan je daarmee nog wel rondkomen en niet duizend jaar gebonden aan je bedje! ;) -
09 November 2010 - 21:33
Truus:
Hoi Yvette,
Ook wij waren erg geschrokken toen we hoorden van het ongeluk. Fijn dat je zoveel vriendinnen hebt die voor je zorgen. Leuk hoor dat je dit zo snel hebt opgebouwd. Veel sterkte de komende tijd -
09 November 2010 - 23:06
Bert & Esther:
Yvette, mooi verhaal is dat zeg! Een kapotte knieschijf, zo ga je nog op je opa lijken.
Nou veel sterkte maar en dan maar heel veel studeren want stappen zal wel lastig zijn.
Hou je taai hè! -
10 November 2010 - 11:12
Oma En Opa:
Lieve Yvette,
Knap hoor, dat je ondanks de ellende van je pijnlijke knie toch nog zo'n vrolijk verhaal kan schrijven over het bezoek van je vriendinnen!
Veel liefs, Opa en Oma. -
11 November 2010 - 01:03
Marèse:
Hee Yvet!
Wat een pech.. Hoop dat je je alweer wat beter voelt nu en minder pijn hebt. Maar ik hoop dat je ondanks je pijn toch nog een beetje plezier hebt daar! Groetjes uit het mooie Sucre -
11 November 2010 - 10:26
Hester:
Lieve Yvette,
wat k*t! Heel veel sterkte en beterschap en hopelijk gebeuren ook nog veel leuke dingen!
xxx
Hester
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
